Jedni z nas są związani z firmą, z biznesem. Drudzy pracują w urzędach, w administracji publicznej. Są jednak i tacy, którzy związali się – wolontarystycznie lub zarobkowo - z trzecim sektorem: z organizacjami pozarządowymi, społecznymi, z fundacjami. Czyli z NGO.
Trzeci sektor, czyli popularne NGO (ang. non governmental organisation), to wszystkie podmioty, które nie są jednostkami albo organami administracji publicznej oraz których działalność nie jest nastawiona na osiąganie zysku. Trzeci sektor to wszystkie formy działań społecznych mieszczące się pomiędzy państwem a rynkiem, czyli wszystkie te, które nie są ani prywatne, ani państwowe.
Po co nam Trzeci sektor?
Organizacje pozarządowe wspierają państwo tam, gdzie nie jest ono w stanie w pełni realizować swoich zadań. Czyli pole do działań jest ogromne, ponieważ potrzeby społeczne są ogromne i mnożyć można ilość funkcji, które spełniają NGO. Wśród najważniejszych wymienić można:
- funkcje społeczne i polityczne, działania opiniotwórcze, działania na rzecz interesów mniejszości, troska o wspólne dobro, inicjowanie zmiany społecznej, kształcenie liderów, liderów społecznych, menadżerów,
- funkcje ekonomiczne: zatrudnieniowe, dostarczanie usług i innowacyjnych rozwiązań, pośrednie wsparcie dla rozwoju gospodarczego – tworzenie „kapitału społecznego”
Przede wszystkim jednak, NGO to integracja, która odpowiada za proces budowania więzi społecznych, zbliża jednostki oraz społeczności lokalne, grupy społecznie wykluczone. Opieka i wychowanie ukierunkowane na kształtowanie osobowości dzieci, młodzieży oraz dorosłych, pomaga w wyrównaniu braków w sferze psychicznej, w sferze warunków życia oraz pomaga w tworzeniu optymalnych warunków rozwoju. Wspiera w tych obszarach życia, w których jednostki nie są wstanie działać w pełni samodzielnie. Obszar harmonizowania działalności społecznej z wymogami prawa. Nawet najbardziej sprawnie działająca administracja państwowa nie jest w stanie zaspokoić wszystkich potrzeb społeczeństwa, nie zawsze też potrafi dotrzeć w odpowiednim czasie z usługą lub świadczeniem.
NGO na Opolszczyźnie
W województwie opolskim pod koniec 2015 roku (wg danych Klon/Jawor) zarejestrowanych było 3078 fundacji i stowarzyszeń (wg REGON), co stanowiło ok. 2,5% całego polskiego sektora. Biorąc pod uwagę liczbę mieszkańców w regionie, oznaczało to 31 organizacje na 10 tys. mieszkańców, sektor opolski jest stosunkowo młody, przeważają organizacje, które nie działają dłużej niż 10 lat.
W województwie opolskim organizacje zajmują się głównie sportem, turystyką, rekreacją i hobby. Z kolei mniej jest stowarzyszeń i fundacji zajmujących się pomocą społeczną oraz ochroną zdrowia i edukacją, najbardziej znacząca jest branża rozwoju regionalnego.
W NGO można pracować zarobkowo, nie tylko wolontarystycznie. W woj. opolskim nieznacznie częściej niż w całym sektorze organizacje mają stałych pracowników, ale dużo stowarzyszeń i fundacji działa wyłącznie społecznie. W obszarze zaangażowania ludzi opolski sektor wyróżnia się na tle ogólnopolskiego. Charakteryzuje się bowiem wyjątkowo wysoką aktywnością członków.
Trzeci sektor to już nie tylko doskonałe miejsce do integrowania społeczności lokalnej, rozwijania pasji i zainteresowań, realizowania działań społecznie użytecznych, zdobywania pierwszych wolontariackich „szlifów” zawodowych.
Trzeci sektor to już bardzo często świadomy pracodawca, realizator działań na skale nie tylko lokalną, ale ogólnopolską, z dużym budżetem, i dużym zapleczem osobowym i rzeczowym, z kadra specjalistów i ekspertów. NGO to już poważny partner biznesu i administracji, gdzie wrażliwość i zaangażowanie w szeroko pojęte społeczne działania obywatelskie doskonale łączy się z profesjonalizmem i przygotowaniem merytorycznym.
NGO stanowi nieodłączny element państwowości dbającej o pełny rozwój kapitału społecznego zaskarbiając sobie coraz większe zaufanie wśród obywateli.
W województwie opolskim organizacje zajmują się głównie sportem, turystyką, rekreacją i hobby. Z kolei mniej jest stowarzyszeń i fundacji zajmujących się pomocą społeczną oraz ochroną zdrowia i edukacją, najbardziej znacząca jest branża rozwoju regionalnego.
W NGO można pracować zarobkowo, nie tylko wolontarystycznie. W woj. opolskim nieznacznie częściej niż w całym sektorze organizacje mają stałych pracowników, ale dużo stowarzyszeń i fundacji działa wyłącznie społecznie. W obszarze zaangażowania ludzi opolski sektor wyróżnia się na tle ogólnopolskiego. Charakteryzuje się bowiem wyjątkowo wysoką aktywnością członków.
Trzeci sektor to już nie tylko doskonałe miejsce do integrowania społeczności lokalnej, rozwijania pasji i zainteresowań, realizowania działań społecznie użytecznych, zdobywania pierwszych wolontariackich „szlifów” zawodowych.
Trzeci sektor to już bardzo często świadomy pracodawca, realizator działań na skale nie tylko lokalną, ale ogólnopolską, z dużym budżetem, i dużym zapleczem osobowym i rzeczowym, z kadra specjalistów i ekspertów. NGO to już poważny partner biznesu i administracji, gdzie wrażliwość i zaangażowanie w szeroko pojęte społeczne działania obywatelskie doskonale łączy się z profesjonalizmem i przygotowaniem merytorycznym.
NGO stanowi nieodłączny element państwowości dbającej o pełny rozwój kapitału społecznego zaskarbiając sobie coraz większe zaufanie wśród obywateli.
