Szacuje się, że w Polsce żyje około sześćdziesiąt tysięcy osób z zespołem Downa. Przyczyną tego schorzenia jest obecność u człowieka dodatkowego, trzeciego chromosomu w 21. parze. Stąd Europejskie Stowarzyszenie Zespołu Downa nieprzypadkowo wybrało datę 21 marca (21.03) na obchody Światowego Dnia Zespołu Downa. Jak przebiega rozwój dziecka z zespołem Downa? W jaki sposób rodzice i nauczyciele mogą wspomóc go w procesie edukacji? Wyjaśnia Iwona Łukasiewicz - pedagog specjalny, menedżer kierunku pedagogika w Wyższej Szkole Bankowej w Chorzowie i Katowicach.
Dlatego też dzieci obarczone tym schorzeniem rozwijają się wolniej niż ich zdrowi rówieśnicy. Mają mniejsze zdolności poznawcze, a ich zaburzenia rozwojowe manifestują się głównie jako skłonność do zawężonego myślenia, naiwność, trudności w adaptacji społecznej. Ponadto uczą się wolniej, mają problemy ze złożonym rozumowaniem i osądem. Szczególne trudności wynikają z opóźnionego rozwoju mowy i wad wymowy.
Iwona Łukasiewicz, pedagog specjalny, Wyższa Szkoła Bankowa
Regularna i intensywna stymulacja ruchowa, wielozmysłowa może dać bardzo dobre efekty. Im intensywniejsza rehabilitacja dziecka z zespołem Downa, tym większa szansa na poprawę jakości jego życia i osiągnięcie jego potencjalnych możliwości.
Jeśli dziecko z zespołem Downa ma niewielki deficyt intelektualny (niepełnosprawność intelektualna w stopniu lekkim), z pewnością będzie miało szansę na edukację w placówce integracyjnej, a nawet ogólnodostępnej, gdzie będzie uczestnikiem tak promowanej w ostatnich latach w Polsce „edukacji włączającej”. Natomiast, jeśli dotknął dziecko głębszy deficyt intelektualny (niepełnosprawność intelektualna w stopniu umiarkowanym albo nawet znacznym), warto zaplanować jego edukację w placówce kształcenia specjalnego, w której możliwości dostosowania planu nauczania, programu oraz metod i technik pracy do możliwości psychofizycznych dziecka, będą największe.
Iwona Łukasiewicz, pedagog specjalny, Wyższa Szkoła Bankowa
Działania zainicjowane już we wczesnym dzieciństwie, w trakcie tzw. wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, a także prawidłowa opieka lekarska, akceptacja i zaangażowanie rodziny mają decydujący wpływ na ostateczny stopień rozwoju oraz komfort życia dziecka z zespołem Downa.
U osób z zespołem Downa istnieją pewne fizjologiczne i genetyczne ograniczenia, które trudno pokonać. Jednak należy pamiętać, że osoba z zespołem Downa, podobnie jak każdy człowiek, może rozwijać się przez całe życie, osiągając coraz wyższy poziom samodzielności oraz kompetencji społecznych.
Iwona Łukasiewicz, pedagog specjalny, Wyższa Szkoła Bankowa
Rodzice i opiekunowie powinni liczyć się z tym, że przez całe życie ich dzieci, nawet metrykalnie dorosłe, niestety nie będą zdolne do samodzielnego życia, będą wymagały wydatnej pomocy i wsparcia. Jednak mogą one czerpać satysfakcję ze swojego życia, podejmując aktywność stosownie do indywidualnych możliwości i potrzeb.